Zimowe rasy psów. Jakie psy najlepiej czują się przy niskiej temperaturze?

Wraz z pierwszym śniegiem Twój pies odmawia wyjścia na poranny spacer? A może jest wręcz odwrotnie i Twój czworonożny przyjaciel woli wylegiwać się na śniegu niż na kanapie? W dzisiejszym artykule przedstawiamy rasy psów, które najlepiej czują się podczas chłodu.

Zimowe psy, czyli rasy psów kochających zimno.

Zwierzęta wykazują bardzo różną tolerancję na skrajne temperatury. W przypadku psów wiele zależy od tego, skąd wywodzi się konkretna rasa. Charty, maltańczyki czy jamniki cenią sobie wysokie temperatury i słoneczną pogodę, a podczas mrozów często muszą być wspomagane ocieplanymi kubrakami i butami dla psów. Zupełnie inaczej jest w przypadku husky i samojedów, które najlepiej czują się w śnieżnym krajobrazie. Skąd aż tak duże różnice? Na przystosowanie psów do temperatury wpływa m.in. obszar pochodzenia rasy, ale też budowa zwierząt i rodzaj ich pokrywy włosowej. Może zdawać się, że psy o długiej sierści są lepiej przystosowane do mrozów, jednak wbrew pozorom nie jest to normą. Nie każdy husky ma długą sierść, z kolei drobny shih tzu posiada całkiem imponującą fryzurę. Poniżej przedstawiamy najpopularniejsze rasy psów lubiących niską temperaturę. Warto jednak zaznaczyć, że każdy zwierzak może wykazywać indywidualne upodobania względem temperatury i należy go bacznie obserwować.

Husky syberyjski - energiczny pies zaprzęgowy.

Jednym z najpopularniejszych entuzjastów mrozów jest husky syberyjski. Ten piękny pies wywodzi się z Syberii, w związku z czym nie są mu straszne mrozy. Husky wyróżnia się niebieskimi tęczówkami, choć może mieć również bursztynowe albo dwukolorowe oczy. Umaszczenie psów waha się od białego do czarnego, najczęściej przyjmując pośrednie szare lub srebrzyste tony. Zdarzają się też husky o brązowym i rudawym umaszczeniu. Husky posiadają dwuwarstwową sierść. Podszerstek przeważnie jest białego koloru i dwa razy do roku jest całkowicie wymieniany. Podczas ruchu pomiędzy ściśle ułożonymi włosami podszerstka zachodzi tarcie, w wyniku którego powstaje ciepło, magazynowane następnie w warstwie okrywowej włosów. To właśnie dzięki temu husky są przystosowane do skrajnie niskich temperatur. Psy posiadają też stosunkowo nieduże łapy, a wszystko po to, aby tracić przez nie jak najmniej ciepła. Husky czasem są mylone z malamutami, jednak te pierwsze są znacznie drobniejsze, a ich waga dobija do ok. 30 kg. Husky jest psem zaprzęgowym, który do szczęścia potrzebuje dużej dawki ruchu. To idealny kompan do biegania i długich spacerów. Psy potrzebują wyzwań, w przeciwnym razie będą rozładowywały energię np. tworząc podkopy albo gryząc meble. Husky nie jest odpowiednim psem do bloku, powinien mieć możliwość stałego ruchu np. w ogrodzie. Omawiana rasa znakomicie odnajduje się w stadzie, dlatego dobrym pomysłem jest adopcja dwóch psiaków. Ponieważ husky znacznie lepiej czują się zimą niż latem, podczas ciepłych pór roku trzeba bezwzględnie zapewnić im chłodne schronienie.

Alaskan malamute - puchaty uparciuch.

Alaskan malamute jest dużym psem zaprzęgowym o imponującej sierści. Posiada brązowe oczy w kształcie migdałów i charakterystyczny zakręcony nad grzbietem ogon. Podobnie, jak husky, ma futro składające się z gęstego podszerstka i warstwy okrywowej włosów. Przeważnie sierść jest nieco dłuższa w okolicach grzbietu i szyi, przez co tworzy efekt puchatego kołnierza. Umaszczenie malamutów najczęściej oscyluje wokół odcieni bieli, czerni i szarości. To psy o masywnej budowie ciała. Samce mogą ważyć nawet ok 40 kg. Alaskan, podobnie jak husky i samojed, ma w swojej krwi geny szpica nordyckiego. Choć pierwotnie malamuty służyły przede wszystkim jako psy pociągowe, to dobrze spisywały się też w roli psów myśliwskich i stróżujących. Nierzadko zamiennie pełniły wszystkie wymienione funkcje. Bez wątpienia są to inteligentne psy, które nie boją się wyzwań. Są bardzo wytrzymałe, jednak ich wychowanie wymaga pewnych umiejętności i cierpliwości. Malamut musi uznać Cię za przywódcę stada, w przeciwnym razie sam będzie próbował przejąć tę rolę. W związku z tym raczej nie jest to najlepsza rasa dla osób początkujących. Podobnie jak husky także malamuty potrzebują dużej dawki ruchu i dostępu do ogrodu czy podwórka. W niewielkim mieszkaniu w bloku będą się męczyć. Malamuty są świetnymi kompanami sportów zimowych. Psiaki z pewnością docenią wysiłek na mroźnym świeżym powietrzu.

Samojed - chmurka szczęścia. 

Jeżeli myślisz nad kochającym zimę psem w typie szpica, który nie jest aż tak uparty jak husky i malamut, bez wątpienia warto zwrócić uwagę na samojeda. Nazwa rasy wywodzi się od koczowniczego ludu Samojedów (Nieńców). Puchate białe psiaki od samego początku były nie tylko psami pociągowymi, ale i najlepszymi przyjaciółmi ludzi. Spały ze swoimi właścicielami w namiotach, ogrzewając ludzi. Miało to obopólną korzyść, bowiem samojedy są psami, które potrzebują dużo uwagi i towarzystwa swojego opiekuna. Z pewnością nie są to zwierzęta, które można zostawiać samotnie w domu na wiele godzin. Usposobienie samojedów bywa czasem porównywane do labradorów, a wszystko za sprawą niezwykłej otwartości obu ras. Samojed uwielbia zarówno towarzystwo ludzi, jak i innych zwierząt, w związku z czym warto rozważyć adopcję przynajmniej dwóch psiaków. Samojedy bywają wciąż wykorzystywane jako psy pociągowe, za to nie są najlepszymi kandydatami na psy stróżujące, bowiem istnieje obawa, że zamiast przegonić intruza zachęciłyby go do wspólnej zabawy. Ze względu na swój przyjacielski charakter są idealne dla rodzin z małymi dziećmi. Trzeba jednak pamiętać, że nawet te puchate chmurki bywają uparte, a podczas spacerów może dochodzić do głosu ich instynkt łowczy. Właśnie dlatego nie można zapomnieć o odpowiednim przeszkoleniu psa. Samojedy, podobnie jak wcześniej opisane rasy, potrzebują dużo ruchu. Nie nadają się do życia w bloku. Jeśli nie będą mogły naturalnie się wybiegać i zmęczyć, będą próbowały spożytkować energię np. przez tworzenie wykopów w ogródku. Samojedy posiadają ukośne oczy i lekko uniesione kąciki ust, przez co sprawiają wrażenie ciągle uśmiechniętych. Samojedy mają gęsty podszerstek oraz długą okrywę włosową w białym kolorze. Przeciętnie psy tej rasy ważą od 20 do 30 kg.

Owczarek kaukaski - stróżujący olbrzym.

Jak sama nazwa wskazuje rasa wywodzi się z terenów Kaukazu. Ze względu na imponujący obszar pochodzenia ukształtowały się różne typy owczarka kaukaskiego, różniące się od siebie m.in. długością sierści. Wyróżnia się typ długowłosy, krótkowłosy oraz typ przechodni, który posiada nieco dłuższą sierść, jednak nie ma charakterystycznego dla długowłosych psów kołnierza. Wszystkie typy psów posiadają gruby podszerstek oraz dość szorstkie włosy. Różnorodne jest także umaszczenie owczarków kaukaskich, które mogą posiadać zarówno szarą, jak i białą czy brązową sierść. Śledząc historię rasy można natknąć się także na podział na owczarki stepowe i górskie. Przeważnie pierwsze mają krótką sierść i smuklejszą budowę, natomiast drugie posiadają długie włosy i wyróżniają się krępą sylwetką. Owczarski kaukaskie są imponującymi psami m.in. ze względu na swoje znaczne wymiary i ciężar, który może wynosić nawet 75 kg. Niegdyś zwierzęta pracowały przede wszystkim w roli psów stróżujących. By bronić swojego stada nie bały się nawet stawać w szranki z… niedźwiedziem. Owczarki kaukaskie są z natury spokojnymi samotnikami. Przy odpowiednim szkoleniu mogą żyć w rodzinie, jednak przeważnie nie przepadają za towarzystwem innych zwierząt. Są to psy, które potrzebują własnej przestrzeni. Z pewnością nie jest to najlepsza rasa dla początkujących. Zarówno ze względu na swój temperament, jak i wielkość kaukazy powinny mieć stały dostęp do własnego podwórka czy ogrodu.

Bernardyn - ratownik o złotym sercu.

W latach 90. wielką popularnością cieszyła się seria filmów familijnych o psie Beethovenie. Każdy, kto oglądał choć jedną z części, doskonale wie, że razem z każdym kilogramem bernardyna idzie w parze cała masa uroku osobistego. Bernardyny są jednymi z największych i najcięższych psów. Dorosły osobnik może ważyć nawet ok. 90 kg. Posiadają gruby podszerstek i gęsty włos okrywowy. Wyróżniają się bardzo odporną skórą, która dodatkowo chroni zwierzęta przez działaniem niskich temperatur i wiatru. Bernardyny początkowo były hodowane w okolicach Alp jako psy ratownicze. Ze względu na swoje imponujące gabaryty oraz bardzo dużą wytrzymałość do dzisiaj towarzyszą ratownikom w poszukiwaniach ludzi zaginionych w górach. Bernardyny są bardzo silne, w związku z czym bywają wykorzystywane do ciągnięcia ciężarów. Powinny też bez większego trudu być w stanie wyciągnąć dorosłego człowieka spod lawiny. Rasa dobrze się sprawdza także w roli psów stróżujących. Psy występują w typie krótkowłosym i długowłosym. Choć to pierwszy typ jest pierwotny, to obecnie popularniejsze są zwierzęta z długimi włosami. Bernardyny posiadają charakterystyczne biało-rude umaszczenie z elementami brązu i czerni. Bernardyny są z natury spokojne i przyjazne. Bardzo przywiązują się do swojego opiekuna i potrzebują jego towarzystwa. Jeżeli mają żyć z innymi zwierzętami, powinny być przyzwyczajane do ich obecności już od szczenięcia. Te wielkie psiaki o złotym sercu bywają uparte, dlatego nie obejdzie się bez szkolenia. W przeciwnym razie może być problem z określeniem, kto kogo wyprowadza na spacer. 

Nowofunland - amator pływania.

Ponownie wskazówkę odnośnie pochodzenia rasy daje sama jej nazwa. Psy wywodzą się z kanadyjskiej wyspy Nowej Fundlandii. Te imponujące zwierzęta od lat pomagają mieszkańcom wyspy. Nowofundlandy słyną z dużej wytrzymałości, a także z imponujących zdolności pływackich. W związku z tym zwierzęta często towarzyszyły w pracy rybaków m.in. asystując przy wyciąganiu sieci z wody. Obecnie zwierzaki pracują m.in. w ratownictwie wodnym, gdzie wykorzystują swoją naturalną miłość do pływania. Psy uwielbiają zarówno wodne, jak i śnieżne kąpiele. Za sprawą sporych gabarytów niekorzystne warunki atmosferyczne nie są im straszne. Nowofundlandy posiadają miękki podszerstek i gęstą sierść o wodoodpornych właściwościach. Przeważnie występują w trzech typach umaszczenia – brązowym, czarnym i biało-czarnym. Średnio osiągają wagę o wartości ok 70 kg. Wystarczy spojrzeć w łagodne oczy nowofundlanda, aby poznać jego charakter. To spokojny i przyjacielski pies, który bardzo lubi towarzystwo ludzi. Świetnie czuje się wśród dzieci i ma do nich naprawdę ogromne pokłady cierpliwości. Jednym z ulubionych zajęć nowofundlandów jest pływanie. Uwielbiają tę aktywność niezależnie od temperatury i pory roku. Warto jednak pamiętać, że rasa nie jest przystosowana do upałów i kiepsko je znosi. To łagodne olbrzymy, które nie są trudne w szkoleniu, ale wymagają dużo poświęconego czasu. Bieganie, eksploracja nowych terenów i pływanie są im potrzebne, aby czuły się szczęśliwe.

Zimnolubne rasy psów.

Wymienione dzisiaj rasy tak naprawdę dopiero rozpoczynają listę zimnolubnych psów. Wśród innych miłośników niskich temperatur znajdują się też m.in. berneński pies pasterski, łajka jakucka, anatolian, chow chow czy elkhund szary. Bez wątpienia przed kupnem psa zimnolubnej rasy należy dokładnie zastanowić się na tym czy podołasz wychowaniu takiego psiaka. W przypadku psów ze schroniska często można dostać informację o prawdopodobnym pochodzeniu psów, dzięki czemu łatwiej przewidzieć ich preferencje i usposobienie. Większość zimnolubnych psów nie ma w sobie pierwiastka tzw. kanapowca. To psy lubiące ruch, a niskie temperatury są dla nich najlepsze. Opisane dzisiaj rasy potrzebują dużo przestrzeni, w związku z czym nie są dobrymi mieszkańcami bloków, za to odnajdą się w domu z ogrodem. Pewne jest, że jeżeli kochasz zimę, możesz zyskać najwierniejszego kompana, który będzie Ci chętnie towarzyszył nawet w najdłuższym biegu czy spacerze.